Een perfecte chaos

De meeste van mijn shoots dat zijn grote familieshoots, vaak tussen de 8 en 20 personen. Mensen weten vaak niet wat ze kunnen verwachten van zo’n shoot. Hoeveel foto’s worden er gemaakt, van welke combinaties etc. Is het niet heel suf zo’n grote groep? Ik heb weinig van dit soort shoots op mijn website staan. Maar ik doe ze wel, heel graag zelfs. Nu is mijn stijl ongedwongen, dat moet ik nog vaak tijdens een gesprek met een nieuwe klant toelichten. Veel mensen verwachten dat er toch een perfecte groepsfoto tussen zit waar iedereen naar de camera lacht en er perfect opstaat. Ik maak altijd een groepsfoto omdat oma’s en opa’s graag een foto willen waar iedereen duidelijk op te zien is.  Hoe vaak ik in het begin van mijn carrière ook de perfecte groepsfoto probeerde te maken..altijd zag ik bij het inladen van al die foto’s dat er wel iemand zijn ogen dicht had of dat er een kind net in zijn neus zat te peuteren. Goh, ik kan het gewoon niet dacht ik..zucht! 1 van de 20 gemaakte foto’s van dezelfde setting moet toch wel goed zijn?

Dus heb besloten dat het niet mijn ding is, anders was ik wel schoolfotograaf geworden toch?. Doe mij maar “NIET PERFECT” zoals ik zelf ook ben. Nobody’s perfect. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt superknap als fotografen zo’n perfecte schoolfoto kunnen maken. En alle foto’s netjes georganiseerd wegstrepen van hun lijstje. Ik durf te zeggen dat zo’n grote familie fotoshoot bij mij dus eerlijk gezegd een ongeorganiseerde chaos is. Maar het is wel een gezellige chaos.

Ik fotografeer op gevoel en probeer de connecties tussen mensen vast te leggen. Die liefde die ervan afspat is toch veel belangrijker? Natuurlijk laat ik mensen niet aan hun lot over, ik geef wel kleine aanwijzingen. Maar ik kies zelf het moment waarop ik klik. De familieshoot hieronder maakte ik op een koude dag in de winter. En ja dan is even warm rennen door de duinen heel fijn. En dat resulteerde in de slappe lach..heerlijk!