52 week project

Soms besef je dat de tijd te snel gaat. Toen mijn zoon Abel nog klein was, liep ik altijd achter hem aan met de camera. Ik was een zogenaamde ‘mom with camera’ een amateurfotografe of hobbyfotografe. Ik had wel op de fotoacademie gezeten maar goed..ik deed er weinig mee. Jarenlang heb ik superleuke foto’s gemaakt. Totdat ik fotografie professioneel op ging pakken. Website maken, jezelf promoten..en ja hoor de opdrachten kwamen binnen. Zo nu jaren later keek ik opeens naar Abel, jeetje, hij is al 9 jaar en hij ziet eruit als 11-12 jaar. En heb een aantal jaar weinig gefotografeerd.

Begin dit jaar vroeg Jolan Boer of ik mee wilde doen met een aantal fotografen aan een 52 weken project. Elke week een foto van onze kinderen plaatsen op een blog, hoe wij onze kinderen zien en vastleggen. Yes, dit kwam als geroepen. Een uitdaging om van een 9 jarige jongen, schattige  foto’s te maken? Hmmm..idd uitdaging ha ha. Nou, ik denk niet na en schiet gewoon wat ik zie..vooral veel beweging.

Vanaf januari slingert mijn oude camera met een goedkope lens overal door het huis, onvoorzichtig en slordig. In de keuken, op de eettafel, ligt gewoon op de grond, in de boodschappentas, los in mijn rugzak, als hij maar mee gaat.  Als ik een moment zie dan hoef ik niet in mijn georganiseerde cameratas te zoeken. Waar je ook mee fotografeert, het maakt niet uit want als het om je eigen kind gaat dan is elke foto geweldig toch? Nieuwsgierig naar de candid moments van de andere fotografes? Kijk dan eens op Wilflowersentunderstorms 52 weken lang zie je hier de kinderen van andere ‘moms with cameras’.

Hieronder een paar beelden die ik maakte tijdens een avondwandeling door de buurt..